Rozwój duchowy i osobisty kojarzy się nam z odkrywaniem siebie, swojego sensu istnienia, szczęściem, duchowym i emocjonalnym poczuciem jedności z innymi i całą masą pozytywnych rzeczy. Jednak w trakcie swoich praktyk często doświadczamy czegoś zgoła innego, tym czymś jest Duchowy Kryzys.

Pojawia się frustracja, samotność, cierpienie, brak motywacji i chęci do dalszego rozwoju. Rzeczy które dawały nam wcześniej radość odchodzą daleko, tracimy chęć na spotykanie się z bliskimi i zamykamy się w czterech ścianach. Zaczynamy wątpić w siebie, zastanawiamy się co robimy nie tak, że szczęście, motywacja i dalszy rozwój nie przychodzą. Wszystko zdaje się być przeciwko nam.

Dlaczego tak się dzieje? Podam teraz sześć najczęstszych przyczyn braku motywacji i chęci do działania które dotykają nas w trakcie rozwoju duchowego oraz opowiem o tym jak sobie z nimi radzić.

1. Zmiana Priorytetów.

Podczas rozwoju duchowego dochodzi do przewartościowania rzeczy w naszym życiu. Wcześniej gonieni podświadomymi potrzebami czy lękami wpasowując się w ramki systemu i ogólnie przyjętych norm i zasad, zaczynamy bardziej świadomie postrzegać siebie i otaczający nas świat. To sprawia, że piwko z kolegami, uganianie się za płcią przeciwną w celu zaspokojenia fizycznych pragnień czy wdawanie się w relacje które nie wnoszą nic w nasze życie przestaje być naszym priorytetem.

Szukamy wyższej wartości istnienia, koncentrujemy się na jakościowych relacjach i tych rzeczach które ubogacają nasze wnętrze zamiast inwestować energię w płytkie, codzienne i nic nie znaczące zachowania. Rzeczy do których byliśmy wcześniej przywiązani, przestają mieć dla nas znaczenie. Nie utożsamiamy się już z tym co towarzyszyło nam przez całe lata a to może powodować duchowy kryzys.

Przestajemy być instrumentem napędzanym podświadomością a stajemy się samoświadomą istotą której priorytety znacznie odchodzą od standardów większości ludzi w naszym otoczeniu. To sprawia, że czujemy się niedopasowani do świata i samotni. Wychodzimy z przestrzeni przetrwania i wchodzimy w pole kreacji gdzie zasady są już inne.

Brak motywacji może pojawić się w momencie gdy stare priorytety już nie funkcjonują a nowe jeszcze się nie uformowały. Dlatego nie przejmuj się tym, tylko poszukaj w sobie nowych wartości i postaraj się je wprowadzać w życie.

2. Duchowy Kryzys a Zmiany w Podświadomości i Nawykach

Większość życia spędzamy na autopilocie. Programy podświadomości i nawyki które się w nas zakorzeniły to aż 80% naszych działań, niestety wiele z tych programów tyczy się przyziemnych rzeczy związanych z zaspokajaniem emocjonalnych i fizycznych potrzeb.

Kiedy rozwijamy się duchowo i personalnie zaczynamy świadomie podejmować decyzje i wybory. Uważniej obserwujemy swoje otoczenie i reagujemy inaczej niż każe nam seria nawyków. Podświadomość się buntuje ponieważ nie lubi ona zmian. Według tej części naszej struktury stagnacja, powtarzalność i przewidywalność to synonimy bezpieczeństwa. A więc w początkowym etapie wprowadzania zmian w naszych nawykach i podświadomości napotykamy opór z jej strony.

Jednak tu nie powinniśmy walczyć z własną podświadomością, tylko niczym w pracy z wewnętrznym dzieckiem, wskazać jej dobrą drogę. Warto tu wykazać się cierpliwością. Brak motywacji i stres pojawia się gdy stare programy już zanikają a nowe bardziej korzystne jeszcze się nie utrwaliły. Daj sobie czas i bądź wytrwały, to bardzo dobry znak że zmiany już w Tobie zachodzą.

3. Opuszczanie Strefy Komfortu

Podobnie jak w punkcie drugim, tyczy się to głównie podświadomości. Nawykami budujemy strefę komfortu w której nasza podświadomość czuje się najpewniej i bardzo niechętnie opuszcza tą przestrzeń. W początkowej fazie wychodzenia poza strefę komfortu nasza podświadomość panikuje. Wszystkie jej programy biją na alarm próbując nas zatrzymać przed podejmowaniem według niej ryzyka.

Znajdujemy tysiące wymówek aby nie zrobić czegoś choć nasza świadomość wie, że jest to potrzebne do dalszego rozwoju. Tym samym czujemy jak byśmy walczyli sami ze sobą. Dlatego postaraj się działać pomimo tych wewnętrznych alarmów. Wysuń swoją świadomość i istotę duchową na prowadzenie dając sobie przy tym dużo miłości i zrozumienia.

Pozwól by twoje wnętrze poczuło się zaopiekowane przez Ciebie. Niczym mądry i doświadczony kapitan przeprawiający załogę przez nieznane oceany. Wskaż cel i spraw by był on wart podjęcia ryzyka. Jeśli twoja „wewnętrzna” załoga dostrzeże w tym wartość tak jak ty, będzie bardziej skora do współpracy. Pamiętaj Duchowy Kryzys to proces i im więcej świadomości do niego przyłożysz tym lepsze efekty osiągniesz.

4. Zmiany Neurobiologiczne

Każda świadoma myśl czy czynność kosztuje nasz mózg wielokrotnie więcej energii niż te wykonywane podświadomie. Nawyki to proces automatyzacji powtarzanych myśli i czynności aby zaoszczędzić energię w ciele.

Zmiana nawyków i programów podświadomości sprawia że funkcjonujemy na o wiele bardziej aktywnym mózgu niż mogło by się wydawać ze względu na angażowanie znacznie większej liczby ośrodków niż w trybie normalnym. Musi on przebudować swoje struktury neuronalne, usunąć stare i utworzyć nowe połączenia. To dosłownie przemeblowanie fizyczne mózgu. Nie dziw się dlaczego tak często czujesz brak sił. Twoje ciało się zmienia. Zadbaj więc o odpowiednią dietę i sen. Cały twój układ nerwowy tego potrzebuje.

5. Błędne Oczekiwania w Rozwoju Duchowym.

Tu niestety muszę powiedzieć, że wiele osób rozpoczynających swoją wędrówkę w rozwoju duchowym i samorozwoju, widząc wspaniałych szamanów, piękne relacje z warsztatów na Bali czy wiecznie uśmiechniętych nauczycieli duchowych. Nabiera niezdrowego przekonania, że to wszystko pozbawione jest trosk, trudu i bolesnej transformacji. Widzimy kolorowy wycinek tego co oferują nam media społecznościowe i zatruwamy umysł ideą która odbiega od rzeczywistości.

Wspomnę też o tym, że niektóre pięknie brzmiące nauki w konfrontacji z rzeczywistością, rozbijają się na miliony małych kawałków przynosząc nam silny zawód. Lub też mamieni wspaniałymi zdolnościami wpadamy w pętlę frustracji i poczucia braku wartości gdy okazuje się że nie potrafimy się teleportować czy zagadać do przedstawicieli kosmicznej federacji z plejad.

Umysł kocha iluzje, jednak odrobina zdrowego rozsądku i samoświadomości przydają się zawsze. Nawet w tak subtelnej dziedzinie jak duchowość.

6. Duchowy Kryzys a Zmiany Energetyczne.

Od lat zajmuję się oczyszczeniami energetycznymi, uwalnianiem i innymi zabiegami poprawiającymi stan ludzkiej energetyki. Często spotykam się z tym, że zarówno osoby zgłaszające się do mnie jak i do moich kolegów po fachu, skarżą się na zmęczenie, bóle mięśni, głowy i ogólnie kiepskie samopoczucie.

I to jest całkiem normalne.

Wbrew pozorom, odblokowanie przepływu energii może powodować tego typu, tymczasowe efekty ze względu na to, że nasze ciało fizyczne będące przez wiele lat w stanie ubytków czy niedoborów, przyzwyczaiło się do niskiej wibracji i małego natężenia energii.

Natomiast gdy po oczyszczeniach energia płynie swoim prawidłowym potencjałem, wymusza ona na ciele, a zwłaszcza na układzie nerwowym większą aktywność. Tym samym też ciało potrzebuje nieco czasu do przyzwyczajenia się do silniejszej energii. Pomyśl sobie o tym jak o rzece która niemal usycha. Jedynie wąska struga wody przepływa przez środek. Natomiast gdy tamy na rzece zostaną usunięte, koryto rzeki wypełnia się zmuszając linię brzegową do ukształtowania się względem jej nurtu.

Tu wystarczy sobie dać czas i wykonywać regularne praktyki utrzymujące przepływ energii.

Z reguły im większe blokady i zanieczyszczenia tym dłużej ciało przyzwyczaja się do czystej energii.

Ma to też kolejny efekt. Silniejsza energia przekłada się na nasze wnętrze i stymuluje je do zmian. Czujemy, że nie możemy więcej pozwolić sobie na powrót do starego trybu życia i uruchamia to szereg zmian, które przekładają się na powstawanie punktów które wymieniłem wcześniej.

Mam nadzieję że wyciągnęliście coś dla siebie z tego artykułu i podzielcie się w komentarzach waszymi procesami przez które przechodziliście.

Pozdrawiam